بکر پسر صالح مى گوید: من دامادى داشتم به امام جواد علیه السلام نامه اى نوشت و در آن اظهار داشت که پدرم دشمن اهل بیت است و عقیده فاسد دارد، با من هم بدرفتارى مى کند و خیلى اذیتم مى نماید.

سرورم! نخست از شما مى خواهم براى من دعا کنى! ضمنا نظرتان در این باره چیست ؟ آیا علیه او افشاگرى کنم و عقیده فاسد و رفتار زشت او را براى دیگران بیان کنم؟ یا با او مدارا نموده و خوش رفتار باشم؟

امام جواد علیه السلام در پاسخ نوشت: مضمون نامه تو و آنچه که راجع به پدر خود نوشته بودى فهمیدم، البته به خواست خداوند من از دعاى خیر تو غفلت نمى کنم اما این را هم بدان مدارا و خوش رفتارى براى تو، بهتر از افشاگرى و پرده درى است و نیز بدان با هر سختى، آسانى است. شکیبا باش و عاقبت نیکو اختصاص به پرهیزگاران دارد. خداوند تو را در دوستى اهل بیت ثابت قدم بدارد! ما و شما در پناه خداوند هستیم و پروردگار نیز پناهندگان خود را نگهدارى مى کند.

بکر مى گوید: پس از آن خداوند قلب پدر دامادم را چنان دگرگون ساخت که دوستدار اهل بیت شد و به پسرش هم محبت نمود.

منبع: بحار الانوار: ج ۵۰، ص ۵۵